मुख्य सामग्रीवर वगळा

पोस्ट्स

हा खेळ सावल्यांचा- भयकथा

उन्हाळ्याच्या सुट्ट्यांमध्ये एका गावातुन दुसऱ्या गावातून फिरणं म्हणजे आम्हाला काही नवीन नव्हतं. तर ते आमचं रोजचंच झालं होतं. असंच एक दिवस फिरत फिरत एका पांडववाडी गावामध्ये गेलो. गाव तसं छोटसं होतं. पण डोंगराच्या पायथ्याशी असल्यामुळे आणि त्या गावातील एका जुन्या वाड्या मुळे त्या गावाची वेगळीच ठेवण दिसत होती. तो वाडा राज घराण्यातील पाच भावंडांचा होता. तो वाडा एका बाजूने पडलेला होता जरी तो पडलेला असला तरी तो वाडा आमचे लक्ष वेधून आकर्षित करत होता. त्या वाड्याबद्दल आम्ही एका मुलाला विचारले असता त्याने सांगितले की हा वाडा खूप पूर्वीचा आहे. जो अनेक दशकांपासून पडून होता. रात्री तेथे विचित्र आवाज ऐकू येत असल्याचे त्याने सांगितले.  तेवढ्यातच पुढे गेल्यावर हॉटेल जवळ झाडाखाली पाणी प्यायला म्हणून थांबलो. झाडाच्या पाऱ्यावरती एक आजोबा बसलेले होते. त्यांना त्या वाड्याबद्दल विचारले तर ते म्हणाले की हा वाडा एकेकाळी राजघराण्याचा होता, गावातील लोक म्हणायचे की त्या वाड्यात कुणालातरी मारण्यात आलं आणि त्याचं आत्मा तिथे भटकतो. वाड्यात येणारा प्रत्येकजण त्या शापाचा बळी ठरतो. त्यामुळे आता तो ओसाड आणि भीतीदाय...
अलीकडील पोस्ट

अनोळखी रस्ता- भयकथा

(ही कथा काल्पनिक असून या कथेचा कुठल्याही गोष्टींशी संबंध लावू नये ही नम्र विनंती. ) नमस्कार मित्रांनो ही घटना माझ्यासोबत गेल्या सीझनला म्हणजेच दीड वर्षांपूर्वी घडलेली आहे. त्यावेळी नुकताच उसाचा कारखाना चालू झाला होता. ट्रॅक्टर वर माझ्या गावातील एक होतकरू नवीन मुलगा ड्रायव्हर म्हणून ठेवला. मग मी माझी बाकीची कामं आणि ऊसतोड कामगारांवर लक्ष देऊ लागलो. सगळे ऊसतोड कामगार कामाला लागले. सगळं सुरळीत चालू झालं होतं. पण दहा - पंधरा दिवसातच ट्रॅक्टर वरील ड्रायव्हर काही कारणास्तव काम सोडून गावी निघून गेला. दुसरा ड्रायव्हर मिळत नसल्यामुळे मी स्वतःच माझ्या ट्रॅक्टरचा ड्रायव्हर बनलो.  ऊस तोडीच्या धंद्यात मी पण नवीनच उतरलो होतो. त्यामुळे मी आजूबाजुच्या बाकीच्या ट्रॅक्टर ड्रायव्हर सोबत ओळख करून घेतली. कारण कारखान्यावरती येता जाताना त्यांच्या शिवाय दुसरं कोणीच माझ्यासाठी सोबतीचं नव्हतं. मी त्यांच्या सोबतच कारखान्यावर ट्रॅक्टर घेऊन जाऊ लागलो. पण महिन्याभरातच माझ्यासोबत अशी घटना घडली. ज्या घटनेची मी कधी कल्पना सुद्धा केली नव्हती. त्या घटनेने मला हादरवून सोडले. त्या दिवशी पहाटेच मी खेप खाली करून कारखान्...

पुन्हा त्या रस्त्याने नाही- भयकथा

मी किशोर. मी आपल्या बरोबर एक भयान आणि अंगावर काटा येणारा अनुभव शेअर करतोय. ही घटना पुण्यामध्ये ४ वर्षा पूर्वी मी कॉलेजला शिकत असताना कुणाल, मी आणि रवी आमच्या तिघांसोबत घडली. आम्ही तिघे एकमेकांचे चांगले मित्र होते. आम्ही कॉलेजमध्ये क्लासमध्ये एकमेकांसोबत ग्राउंड वर एकमेकांसोबत कुठेही जायचं म्हटलं तरी सोबत असायचो. अभ्यास करायचा म्हटलं तरीही आमच्या तिघांचा ग्रुप असायचा. आम्ही कॉलेजच्या दुसऱ्या वर्षाला असताना फायनल पेपरच्या दहा ते पंधरा दिवस अगोदर मी, रवी आणि कुणाल असे आम्ही तिघं मित्र रूमवर बसून अभ्यास करत होतो. एके दिवशी रात्री अकरा वाजता मला चहा आणि सिगारेटची इच्छा झाली.  "रवी, कुणाल बास झाला अभ्यास. चला एक एक सिगारेट घेऊ आणि बाहेरून फिरून घेऊयात." मी म्हणालो. "अरे वाजलेत किती बघतोयस ना? आणि आत्ता सिगरेट प्यायला जायचं शक्यच नाही. मी तर नाही येणार." कुणाल म्हणाला. "आर चल की लगेच जाऊन येऊ. आत्ता कुठे अकरा वाजलेत." मी म्हणालो.  "नको लका." कुणाल म्हणाला.  "अरे चल येऊ जाऊन थोडे पाय पण मोकळे करू." रवी म्हणाला.  आम्ही कॉलेजला गेल्यापासून या दोन...

शेतातील घर (भाग- २)- भयकथा

आजोबा आम्हाला खुप ओरडले तरीही मी त्यांना पुन्हा पुन्हा विचारले. मी त्यांना जेव्हा चार - पाच वेळा विचारलं तेव्हा कुठे त्यांनी मला हा सगळा प्रकार सांगितला...  ती स्त्री कोण होती. तिच्या सोबत नक्की काय घडले ते आजोबा सांगू लागले... अरे काय सांगू पोरा तुला, तुझा काका काकी त्यांच्या कामामुळे गावाकडे येत नाहीत. कुठे चार - दोन दिवस येतात. आणि लगेच शहराकडे निघतात. आणि तुम्ही पण दोन वर्षांपूर्वी तुझ्या शाळेसाठी इथून निघून गेलात तुझा बाबा तरी शेतातले सकाळ संध्याकाळ एवढं तेवढ काम बघत होता. पण तुझ्या बाबांनी तुझ्यासाठी इथून शहरातल्या शाळेत बदली करून घेतली. त्यामुळं आम्ही दोघं म्हातारा म्हातारी गावाकड एकट पडलो. घरी दोन गुर, चार शेळ्या असल्यामुळे म्हातारीला पण घर सोडता येत नव्हत. वया मानाने मला एकट्या म्हाताऱ्याला सगळं काम पणं होईना. शरीर आता पहिल्या सारखं काम देईना पोरा. भिताडासारख्या झालेल्या मोठ्या उसात पाणी लावायला जायच म्हटलं तर जीव दबकायचा, कारण आत मध्ये पाय गुंतुन, घसरून पडलो दुखापत झाली तर या म्हातार्‍याला बघायचं तरी कोण हाय इथं ? आणि दवाखान्यात तरी कोण न्यायचं. म्हणून तुझ्या बाबानी ...

शेतातील घर (भाग-१)- भयकथा

  माझी बारावीची परीक्षा संपली होती. आणि मी एकदाचा निःश्वास सोडला. आता मला ओढ लागली होती ती आमच्या गावी जायची. गाव म्हंटले की गावाकडचे मित्र मैत्रिणी, त्यांच्या बरोबर रात्रभर चालणाऱ्या गप्पा गोष्टी, मस्ती, आमचे गावाकडले शेत आणि शेतातील घर.  गेले दोन वर्षे माझ्या कॉलेज मुळे आम्हाला गावी जात आले नव्हते. माझ्या शिक्षणामुळे माझ्या बाबांनी पण त्यांची बदली गावातील शाळेतून शहरातल्या शाळेमध्ये करून घेतली. त्यामुळे या वर्षी कधी एकदा गावी जातो असे झाले होते. परीक्षा आटोपल्यावर पुढच्या आठवड्यात आम्ही गावी जायचे पक्के केले. माझे आई बाबा, काका काकू, त्यांचा मुलगा व मुलगी, माझी ताई, घरचे सगळे आम्ही एकत्र च गावी जायला निघालो. आम्ही 2 वर्षांनी आम्ही गावी जात होतो दहावीचे पेपर झाल्यावर नंतर अकरावीचे ऍडमिशन साठी जेव्हा शहरात आलो ते बारावीचे पेपर झाल्यावरच गावाकडे निघालो होतो त्यामुळे काय नवीन पाहायला मिळेल याची उत्सुकता मला जास्त होती. संपूर्ण पाच सहा तासाच्या प्रवासानंतर आम्ही एकदाचे गावी पोहोचलो. गावाकडचे वातावरण पाहून मन कसं तृप्त झालं. सुरुवातीचे दिवस मित्रांसोबत खेळण्यात व फिरण्यात अगदी मजे...

रात्रीचा शापित प्रवास- भयकथा

नमस्कार मित्रांनो, मी किरण. मी जी घटना मी तुम्हाला सांगणार आहे, ती घटना साधारणतः दहा वर्षांपूर्वी माझ्यासोबत घडली आहे.  माझं मुळ गाव कोल्हापूर. कोल्हापूर मध्येच मी इंजीनियरिंग कम्प्लीट केल, कॉलेज कॅम्पस कडून पुण्याला आयटी कंपनीमध्ये माझी प्लेसमेंट झाली. घरी दोन फोर व्हिलर असल्यामुळे एक फोर व्हीलर घेतली. आणि आई वडीलांच्या सहमतीने जॉब साठी पुण्याला रवाना झालो. पुण्याला गेल्यानंतर कंपनीच्या जवळच एक रुम बघीतली. आता रूम ते ऑफिस आणि ऑफिस ते रुम हा रोजचा प्रवास सुरू झाला, तेथे नवीन मित्र मंडळी झाली, पेमेंट पण चांगले भेटत होते, सगळं छान चालल होत. आई वडीलांबरोबर माझा रोज फोन व्हायचा, पण तरीही आई वडीलांची व गावातील मित्रांची खूप आठवण येत होती. गावाकडे जायची खूप इच्छा होत होती, पण जाता येत नव्हते कारण सुरुवातीचे सहा महिने सुट्टी घेता येत नाही असे इंटरव्ह्यू मध्येच बॉंड झाले होते. त्यातच सुरुवातीचे सहा सात महिने कसे निघून गेले काही कळालेच नाही मग मी विचार केला की एक महिन्याची सुट्टी घेऊन गावाकडे जावं सर्वांना एकदा भेटून यावं मी सुट्टीसाठी कंपनीमध्ये अर्ज केला पण मॅनेजरने सांगितले की, यूएसए मधू...

एक स्वप्न असंही - भयकथा

नमस्कार मित्रांनो मी किरण मी तुम्हाला मला पडलेला भयानक स्वप्नाचं वर्णन थोडक्यात सांगत आहे. हे स्वप्न मला साधारणतः एक दीड महिन्यापूर्वी पडलं होतं पण अजूनही ते स्वप्न आठवलं तर अंगावरती काटा येतो. मित्रांनो मी शेतातलं दिवस भराचं काम संपवून घरी आलो. घरचं थोडं काम उरकून घेतले आईने केलेली गरमा - गरम भाजी - भाकरी खाल्ली आणि अंथरुनावर आडवा झालो. त्या दिवशी दिवसभर राबल्यामुळे झोप लगेचच लागली. शरीरात थकवा होता, आणि डोकं जड झाल्यासारखं वाटत होतं. त्यामुळे झोप पण लगेच लागली. परंतु, झोपल्यावर काही मिनिटांतच एक विचित्र स्वप्न पाहायला सुरुवात झाली, आणि माझ्या शांत झोपेची वाट लागली. त्या स्वप्नात मी माझ्या गाडीवर प्रवास करत होतो. रस्ता ओसाड होता. आजूबाजूला घनदाट जंगल होते. मावळतीचे रंग आसमंतात पसरले होते. आणि थोडं पावसाचे वातावरण झाले होते. मी माझ्या विचारांच्या गर्दीत गाडी चालवत होतो. कुठेही मानव वस्तीचा मागमुस नव्हता. रस्ता ही ओळखीचा वाटत नव्हता. तरी मी पुढे चाललो होतो. आणि त्यातच एकाएकी मला समोर दिसले की कोणीतरी लिफ्ट साठी हात पुढे करत आहे. मी गाडी थांबवली. पण गाडीचा स्पीड जास्त असल्यामुळे गाडी थोड...